sta toch eens even stil
Een kreet die hier regelmatig geroepen wordt. In verschillende geluidsniveau's (afhankelijk van de herhalingsfactor), en op diverse momenten. Haar kammen, aankleden, dagelijkse kost.
En eigenlijk zou ik het wat meer tegen mezelf moeten zeggen. Ik heb het soms gehad met dat moeten. En ik moet vooral veel van mezelf. Veel meer vaak dan anderen verwachten. En van de reclame in de boekskes en van facebook. Want het is niet altijd plezier maken, gezellige feestjes en schoonheid.
Vandaag is het dag van de leerkracht. Het zal echter een stil dagje worden want net voor het weekend is iemand van het scholenteam overleden, na een lang gevecht tegen borstkanker. Ik ga niet doen alsof ik haar goed kende (van zien en af en toe een vraag en kort gesprek) maar het raakt toch wel echt. Bij iedereen. Het drukt een mens met de neus op de feiten.
Vandaag ga ik es trachten wat dankbaarder te zijn. En niet te zagen en te klagen tegen de kinders. Even het leven vieren. Toch eens even stil staan. En denken aan wat ik wel niet allemaal mag en kan.
Ik wil jullie ook doorverwijzen naar een schitterende nieuwe blog, de titel spreekt voor zich:
meer dan uw bezoek waard! Want we groeien inderdaad net als onze kinderen.
En ik stel jullie ook nog even voor: het knuffelvissendekentje. Stofjes en idee door mijn dochter gekozen. En man wat heb ik er op gevloekt. Weg was mijn zen moment. De visjes zijn tricot, de gele vacht (megazacht) rekte ook maar niet in dezelfde richting. Deze versie is de "as good as it gets at midnight" versie. Waarom denk je dat ik het opgeplooid fotografeer ;) Maar de dochter was superblij, moeder dus ook..
6 reacties
Je hebt gelijk,dat we veel te weinig stil staan bij de dingen die waardevol zijn en die zo van zelf sprekend zijn in het leven.Mooie deken heb je gemaakt en dat zen moment komt terug als je ziet hoe je dochter geniet onder haar dekentje!
BeantwoordenVerwijderenyes indeed!
Verwijderenhear hear voor het moeten
BeantwoordenVerwijderenen dikke knuffel voor de rest.
x
maar ik zie u toch zo graag!
VerwijderenHeel mooi dekentje en inderdaad wij willen veel te veel hooi op onze vork nemen en vergeten soms te genieten van het leven. En pas als er iemand in je omgeving sterft sta je daar eens bij stil.
BeantwoordenVerwijderenKen het gevoel, wij verloren vorig jaar ook een collega. En die sfeer heeft echt nog lang nagezinderd in het leraarslokaal, in de gangen, ... Je wordt echt even geconfronteerd met de bittere realiteit. Ik ben naar aanleiding daarvan begonnen met een pay-it-forward op onze school, onder de collega's. Want het doet toch zo'n deugd dat je appreciatie krijgt van iemand he, of dat iemand je een complimentje geeft, en dat doen we veel te weinig. Ik word er zelf ook blij van, dat ik iemand anders gelukkig heb gemaakt, jij ongetwijfeld ook. xxx
BeantwoordenVerwijderen